ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΜΕ!

            Κάποτε, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ακόμη ΕΟΚ, ρωτήθηκε ένας διακεκριμένος πολιτικός επιστήμονας, αν θα μπορούσαν πέραν της οικονομικής ενοποίησης και συνεργασίας, να συνυπάρξουν οι ευρωπαϊκοί λαοί που τόσο διαφέρουν μεταξύ τους, σε κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο. Κι αυτός απάντησε χωρίς περιστροφές:

-            «Η Ευρώπη δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία μεγάλη κοινωνία μέσα στην οποία ο κάθε λαός όπως και ο κάθε πολίτης διεκδικεί τον ρόλο του. Οι Γερμανοί ήδη έχουν αναλάβει τον ρόλο του αυστηρού θεματοφύλακα των νόμων και των κοινών αποφάσεων και οι Γάλλοι τον ρόλο του διπλωμάτη μεσολαβητή, που φροντίζει να αρθούν τα όποια αδιέξοδα προκύπτουν».

-            Και ή Ελλάδα;  Ποιος είναι ο ρόλος που διεκδικεί η Ελλάδα;

-            «Η Ελλάδα και ο Έλληνας, απάντησε ο σοφός, όταν βρίσκονται μέσα σε ένα καλά οργανωμένο και ευνομούμενο κοινωνικό σύνολο, πάντα διακρίνονται και μεγαλουργούν»!

Κριτής των όσων ισχυρίστηκε ο σοφός επιστήμονας τριάντα τόσα χρόνια πριν, είναι ο χρόνος. Οι δύο σχετικές και χαρακτηριστικές ιστορίες που ακολουθούν και που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, φιλοδοξούν απλώς να σας κάνουν να χαμογελάσετε και ίσως να αισθανθείτε λίγο παραπάνω αισιόδοξα:

ΙΣΤΟΡΙΑ 1η 

            «Αυτοί οι Γερμανοί δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ δημοκράτες», μου είπε ένας φίλος αρχιτέκτονας υπεύθυνος σε ένα μεγάλο έργο που κατασκεύαζε μια ελληνική εταιρεία προς όφελος μιας πολυεθνικής, και που το επέβλεπε μια επιτροπή Ευρωπαίων επιστημόνων, με επικεφαλής έναν πολύ τυπικό και αυστηρό μηχανικό από το Όφενμπαχ!

Εκείνο το πρωί, στο εργοτάξιο επικρατούσε μια ασυνήθιστη κινητικότητα, κάτι σαν να βρισκόταν σε κατάσταση συναγερμού! Είχε διαρρεύσει αργά την προηγουμένη η πληροφορία, πως ο εν λόγω Γερμανός μηχανικός με την ομάδα του, θα έρχονταν σύντομα για έλεγχο. Οι υπεύθυνοι της εταιρείας αιφνιδιασμένοι, προσπαθούσαν απεγνωσμένα να εξαλείψουν τα σημάδια της ανοργανωσιάς και της τσαπατσουλιάς που επικρατούσαν εκείνη την ώρα, καθώς και κάποιες χτυπητές κακοτεχνίες! 

-            Έ και λοιπόν; Το έργο είναι άρτια κατασκευασμένο και ελεγμένο από τους δικούς σας μηχανικούς, του είπα, κάποιες μικρές αστοχίες διορθώνονται εύκολα.

-            Ναι αλλά ο Γερμανός επικεφαλής της επιτροπής σε ένα παρόμοιο έργο τον περασμένο μήνα στην Ισπανία, έβαλε να ξηλώσουν ένα ολόκληρο κομμάτι δρόμου, γιατί σε μια στροφή υπήρχε μια μικρή απόκλιση από το προβλεπόμενο! Υπερβολές! Το πρόβλημα θα λυνόταν αμέσως και εύκολα, αν στο σημείο εκείνο βάζανε μια ταμπέλα που θα προειδοποιούσε τους οδηγούς να ελαττώσουνε ταχύτητα!!!

-            Κι αυτό σημαίνει πως οι Γερμανοί δεν είναι δημοκράτες; Τον ρώτησα απορημένος.

-            Και βέβαια, δεν παίρνουν από λόγια. Δεν κάθονται να συζητήσουνε το πώς και το γιατί. Δεν ξέρουν τι θα πει διάλογος και διαβούλευση. Και που να ακούσεις τα χειρότερα!

-            Πριν τρεις μήνες, συνέχισε, μας έβαλε να γκρεμίσουμε και να ξαναφτιάξουμε ένα ολόκληρο συγκρότημα με δεξαμενές που φίλτραρε τα λάδια και τα πετρέλαια από ένα τεράστιο γκαράζ, γιατί, λέει, μολύνανε το περιβάλλον. Σιγά το πράμα! Αυτός μας τρέλανε τελείως! Έφερε μαζί του κάτι τεράστια μαντρόσκυλα που όταν μύριζαν μια σταγόνα πετρελαίου μέσα σε δέκα κυβικά νερό, γαύγιζαν και δεν έπιναν.

-            Και λοιπόν τι απέγινε;

-            Τι ν΄ απογίνει. Μόλις έβαλε τα μαντρόσκυλα να πιουν στο σημείο που χύνονταν τα νερά στο έδαφος, αυτά τα έπιασε αναγούλα κι αναστατώσανε τον τόπο! Κάνανε σαν λυσσασμένα και χίμηξαν να μας κατασπαράξουν!

            Αποτέλεσμα: Η εταιρεία συμμορφώθηκε και εξασφάλισε λόγω φερεγγυότητας ευρύτατο κύκλο εργασιών!

ΙΣΤΟΡΙΑ 2η

            Σε ένα διεθνές επιστημονικό σεμινάριο, προβλεπόταν με το πέρας του, συγκροτημένες εκ των προτέρων ομάδες εργασίας, να παρουσιάσουν τις δικές τους σχετικές με το αντικείμενο προτάσεις.  Μία τέτοια ομάδα αποτελείτο από έναν Γάλλο, έναν Γερμανό και έναν Έλληνα οι οποίοι παρακολουθούσαν τις διαλέξεις με τον δικό του ο καθένας τρόπο. Ο Γάλλος σε όλες τις διαλέξεις ζωγράφιζε σε μια κόλα χαρτί ετικέτες από διάσημα μπουκάλια γαλλικών κρασιών, ο Έλληνας υπογράμμιζε με το μολύβι του πάνω στο κείμενο των διαλέξεων, (που διανέμονταν από την προηγουμένη), κάποια ενδιαφέροντα σημεία και ταυτόχρονα έστελνε στα μουλωχτά μηνύματα με το κινητό του, και ο Γερμανός κρατούσε σε ένα μπλοκ μανιωδώς, λεπτομερείς σημειώσεις.  

            Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα για τοποθέτηση βόμβας, διέκοψε μια μέρα έναν Ολλανδό ομιλητή, ο οποίος θεώρησε σκόπιμο όταν αποκαταστάθηκε η ηρεμία και επανήλθαν όλοι στην αίθουσα, να μην συνεχίσει την ομιλία του από το σημείο που τον είχαν διακόψει, αλλά να την επαναλάβει από την αρχή. Έτσι ο Γάλλος συνέχισε να ζωγραφίζει, ο Έλληνας να υπογραμμίζει και να στέλνει μηνύματα και ο Γερμανός, προς μεγάλη τους έκπληξη, να κρατά πάλι τις ίδιες σημειώσεις από την αρχή. Όταν μάλιστα ρωτήθηκε περί τούτου, απάντησε «μετά παρρησίας», πως έτσι όφειλε να πράξει!

            Σαν έφτασε η ώρα των εργασιών. Ο Γερμανός ετοίμασε τα πάντα, ο Έλληνας πήρε το κείμενο που είχε γράψει ο Γερμανός, το διάβασε στα γρήγορα, κάτι διέγραψε, κάτι προσέθεσε, άλλαξε και τη θέση σε δυο κόμματα που βελτίωναν προς το καλύτερο το νόημα και ύστερα συνυπέγραψε. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε και ο Γάλλος συνάδελφός τους, κρατώντας με το ένα χέρι ένα μισοάδειο μπουκάλι γαλλικό κρασί και τρία ποτήρια κολονάτα. «Πιείτε παιδιά» είπε χαμογελώντας μυστηριωδώς, «Το κρασί είναι υπέροχο. Το ...επιβεβαιώνει και η επιτροπή βαθμολογίας των ομάδων εργασίας».

            Η ομάδα τους, αρίστευσε και πρώτευσε!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας