Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017

ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ


            Πολύς λόγος γίνεται τελευταία  στην Ελλάδα της χρεοκοπίας, του «success story», της εξευτελιστικής διαδικασίας διανομής κοινωνικών μερισμάτων και της μίζερης «ελπίδας» που ήρθε κι έμεινε, αναφορικά με τη διαπίστωση ότι η μεσαία τάξη συνθλίβεται και οδηγείται προς τη φτωχοποίηση και την εξαφάνιση.  
Ένας ορυμαγδός, που παράγεται αφενός από τη φλυαρία ημιμαθών πολιτικών και αφετέρου από το θράσος ειδικών(;), πολιτικών και οικονομικών αναλυτών. Ένας κίβδηλος κλαυθμός και οδυρμός που έρπει στα εξαρτημένα από τα οργανωμένα συμφέροντα στούντιο τηλεοπτικών παραγωγών ενημέρωσης και λόγου, καθώς και στα  κομματικά ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Μέσα ενημέρωσης που από τη μια ταυτίζουν σκόπιμα την «αστική κοινωνία» με την «πλουτοκρατία» και τους προνομιούχους και από την άλλη θλίβονται υποκριτικά - ως καθαρόαιμα παρακλάδια του μαρξιστικού και του καπιταλιστικού διεθνισμού - για την εξάλειψη της αστικής ή μεσαίας τάξης, καθότι η τάξη αυτή, είναι η λιγότερο εξαρτώμενη από την εξουσία.
Ο ιδεολογικά ξεπερασμένος, ξύλινος πολιτικός λόγος της «ελληνικής αριστεράς», ενισχυμένος από την  υποτονική στάση, την ανεκτικότητα και την αδιαφορία των πολιτικών της αντιπάλων, ενθαρρύνει έντεχνα για ψηφοθηρικούς λόγους το επιρρεπές στο φθόνο πλήθος, που ειδικά αυτήν την περίοδο ταλανίζεται ανάμεσα σε πληθώρα προσωπικών αδιεξόδων, σοβαρής έλλειψης οικονομικών κινήτρων και απουσία εργασιακών ευκαιριών, και συν τοις άλλοις, διαθέτει περιορισμένη μόρφωση, παιδεία και ικανότητες. Με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο ακριβώς λόγο ενθαρρύνει και εκείνη τη μερίδα του λαού, που απεχθάνεται την πειθαρχημένη ζωή, τις παραδόσεις και την εθνική συνείδηση, τη λειτουργία της πολιτείας με αρχές και αξίες, τους μακροπρόθεσμους στόχους, την ευγενή σύνθεση της ηθικής μετά του κέρδους και τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς που συνοδεύονται από κοινωνική ευαισθησία.
Με άλλα λόγια, στρέφει τις μάζες εναντίον των φιλοπρόοδων πολιτών, που παγκοσμίως χαρακτηρίζονται από τα παραπάνω στοιχεία και προσόντα, και που επιπλέον, έχουν έμφυτη την τάση να προωθούν τις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυγχρονισμό, με σεβασμό στον άνθρωπο και την αξιοπρέπεια. Εναντίον δηλαδή της αστικής τάξης, που ιστορικά, δημιούργησε και οργάνωσε σε παγκόσμιο επίπεδο, όλες τις πολιτικές, πολιτισμικές και κοινωνικές επαναστάσεις, για να ακολουθήσει στη συνέχεια ο όχλος!!!  
Τι είναι όμως η μεσαία τάξη; Είναι αυτοί οι πολίτες ή τα νοικοκυριά, που έχουν από επτά έως εκατόν επτά ευρώ ετήσιο εισόδημα, όπως ισχυρίζονται οι κλαψομοίρηδες κρατικιστές, όπως διαλαλούν οι δήθεν αριστεροί προστάτες των αδυνάτων, όπως επιβεβαιώνουν οι οπαδοί της σκοτεινής παγκοσμιοποίησης ή όπως επαναλαμβάνουν μαϊμουδίζοντας πειθαρχημένα πίσω από τη ντουντούκα του καθοδηγητή, οι εραστές του αποτυχημένου φρικιαστικού υπαρκτού σοσιαλισμού, που ονειρεύονται την αρπαγή της εξουσίας δια της βίας και την άσκησή της μέσω της ισοπεδωτικής δικτατορίας του προλεταριάτου; Όχι βέβαια!
Κοινά αποδεκτός ορισμός για το τι είναι μεσαία ή μικροαστική ή παραδοσιακή τάξη δεν υπάρχει. Ωστόσο είναι άδικο να την προσδιορίζουμε μόνο από το εισόδημα, το μορφωτικό επίπεδο ή τα περιουσιακά στοιχεία. Ο αστός είναι πολύ περισσότερα από αυτά! Είναι ο πραγματικός αντιστασιακός, ο επαναστάτης, ο αισιόδοξος, ο φιλόδοξος, ο διεκδικητικός και ανατρεπτικός πολίτης. Είναι το ανήσυχο φιλελεύθερο πνεύμα που εξερεύνησε τις θάλασσες και τις πέντε ηπείρους, που γκρέμισε την αριστοκρατία και τα φέουδα, που κατέκτησε τον κόσμο, που δημιούργησε τις συνθήκες για τη βιομηχανική και τη γαλλική επανάσταση και που οργάνωσε τις πιο πλούσιες και φιλικές προς τους πολίτες τους δημοκρατίες στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, στην Αυστραλία και στην Αμερική! 
Αστοί είναι οι ήρωες που αναγνωρίζεις και θαυμάζεις διαβάζοντας τα υπέροχα βιβλία του Νίκου Θέμελη. Οι Έλληνες δηλαδή, που από τον δέκατο όγδοο και δέκατο ένατο αιώνα ως τα σήμερα, οργάνωσαν και προετοίμασαν την Ελληνική Επανάσταση και τη σύσταση του Ελληνικού κράτους, που κυριάρχησαν πνευματικά και οικονομικά και διέπρεψαν στις σκλαβωμένες ακόμα τότε Ήπειρο και Μακεδονία. Που δημιούργησαν πλούτο και πολιτισμό, από την Πόλη ως τη Σμύρνη, από την Αλεξάνδρεια ως το Bουκουρέστι, τη Bράιλα και την Oδησσό και από την Τεργέστη και τη Βενετία ως το Παρίσι!
Αστοί ήταν και οι εθνικοί μας ευεργέτες, που ο πολιτικός κόσμος σήμερα  –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – παραλείπει να τιμήσει με την παρουσία του στις εκδηλώσεις που οργανώνονται στη μνήμη τους, προφανώς γιατί εκτιμά ότι αυτές οι εκδηλώσεις δεν προσφέρονται για προβολή και άγρα ψήφων!
Και  οι κυβερνώντες μας, ανεξάρτητα από τον ιδεολογικό μανδύα με τον οποίο εμφανίζονται, στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πλούσιοι και προέρχονται από αστικές και μεγαλοαστικές οικογένειες! Πράγμα βέβαια που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σύμφωνα με τον μεγάλο ηγέτη και φιλόσοφο Μαχάτμα Γκάντι ως πολύ θετικό, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα ήταν απαλλαγμένοι από σοβαρά ελαττώματα όπως: Να διαθέτουν «Γνώση χωρίς χαρακτήρα», να έχουν αποκτήσει «Πλούτο χωρίς μόχθο» και να ασκούν «Πολιτική χωρίς αρχές»!



Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

ΚΙ ΟΜΩΣ, ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΩΣ ...ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ!


Το περιστατικό που ακολουθεί, το διηγήθηκε ένας εξαίρετος καθ’ όλα φίλος, και περιέχει όσα στοιχεία κρίθηκαν απαραίτητα για να μην αμφισβητηθεί η αυθεντικότητά του! Ως αφορμή για να ακουστεί αυτή η ιστορία, στάθηκε η πρόσφατη δήλωση διευθύντριας ενός Γενικού Λυκείου της Κρήτης, σύμφωνα με την οποία, η διεύθυνση του σχολείου αμελούσε επί μία τριετία να εφαρμόσει το νόμο που αφορά στην ανάρτηση της ελληνικής σημαίας σε κατάλληλο ιστό! Και το χειρότερο; Η κυρία αυτή, περιέγραφε αυτό το γεγονός στην τηλεόραση, αφήνοντας την αίσθηση ότι το θεωρούσε, ως …απολύτως φυσιολογικό:
 «Εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό του ¨88, δεν είχε περάσει ούτε ένας πελάτης το κατώφλι του μαγαζιού μου, όταν ξαφνικά, η σιωπή που πλημμύριζε το χώρο ανάμεσα στα μικροέπιπλα, διαταράχτηκε από το διαπεραστικό κουδούνισμα του τηλεφώνου…». Έτσι άρχισε την ιστορία του ο κυρ Στέφανος που διατηρούσε τότε στην Αθήνα, κοντά στο «Παίδων», ένα μικρό επιπλοποιείο. Και συνέχισε: «…η είδηση που έφτασε από το σπίτι μου, δεν ήταν και τόσο ευχάριστη και έτσι αναγκάστηκα εκτάκτως να κλείσω, προκειμένου να πάρω τον μεγάλο μου το γιο από το σχολείο, πριν το τέλος του μαθήματος. Διέσχισα την πλατεία του Αγίου Θωμά και έφτασα μπροστά στη σιδερένια αυλόπορτα του σχολικού συγκροτήματος. Ήταν ώρα μαθήματος και αναζήτησα κάποιο από τα παιδιά που κάνανε γυμναστική λίγο πιο πέρα, για να ειδοποιήσει αυτό με τη σειρά του την επιστάτρια να μου ανοίξει. Προς μεγάλη μου όμως έκπληξη, όπως στηρίχθηκα πάνω στη σιδερένια μπάρα ασφαλείας, η πόρτα υποχώρησε και άνοιξε διάπλατα!
Προχώρησα προς το κεντρικό κτίριο που φιλοξενούσε τα γραφεία και τις αίθουσες του Δημοτικού Σχολείου και δρασκέλισα ανενόχλητος την είσοδο. Μάταια προσπάθησα να βρω κάποιον στα γραφεία του διδακτικού προσωπικού για να ρωτήσω που βρίσκεται η αίθουσα της πρώτης Τάξεως. Τελικά, αφού περιπλανήθηκα για λίγο στους διαδρόμους, την εντόπισα στον επάνω όροφο. Έκανα να χτυπήσω, αλλά μέσα από την αίθουσα ακούγονταν αλαλαγμοί, γέλια και τρεχαλητό. Σκέφτηκα πως θα έλειπε η δασκάλα τους και άνοιξα!
Το θέαμα που αντίκρισα με άφησε άφωνο! Κάποια παιδιά είχαν σκαρφαλώσει στα παράθυρα και χάζευαν την κίνηση στον απέναντι δρόμο που οδηγούσε στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Μερικά άλλα, στρίγκλιζαν με τον τρόπο που μόνο τα παιδιά ξέρουν να στριγκλίζουν όταν κυνηγιούνται ανάμεσα από τα θρανία, και στο βάθος, μια άλλη ομάδα από αγόρια επιδίδονταν στον βιβλιο-χαρτοπόλεμο μετά μανίας. Στο μπροστινό θρανίο, ανοιγόκλειναν μηχανικά τα άδεια στοματάκια τους δύο κοριτσάκια που κοίταζαν με τα ματάκια τους την δασκάλα τους, στρογγυλοκαθισμένη στην έδρα, να καταβροχθίζει λαίμαργα τα σνακ που έκρυβε σε μια τεράστια χαρτοσακούλα!   
«Θα ήθελα να πάρω τον γιο μου», της αποκρίθηκα αμήχανα. Αυτή έμεινε ατάραχη στη θέση της, σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Ύστερα, γύρισε προς τη μεριά μου φανερά ενοχλημένη και χωρίς να πει κάτι, μου έδωσε την έγκριση γνέφοντας ελαφρά με την κακοβαμμένη ξανθοκόκκινη αφάνα της! Συμμάζεψα στα γρήγορα τη σάκα του παιδιού μου, το πήρα από το χέρι κι έφυγα!
 Κατεβαίνοντας όμως τα σκαλιά, με έλουσε κρύος ιδρώτας όταν συνειδητοποίησα πως με αυτόν τον τρόπο, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να πάρει το παιδί μου από το σχολείο και να το χάσω! Κατόπιν τούτου, κατευθύνθηκα προς το γραφείο του διευθυντού, όπου και τον βρήκα να καπνίζει αρειμανίως. Όταν του είπα ότι έχω να του εκφράσω κάποια παράπονα, σηκώθηκε από τη θέση του και αφού έριξε μια ερευνητική ματιά προς το διάδρομο, έκλεισε πίσω του την πόρτα!   
-                      Κύριε διευθυντά έχω να σας καταγγείλω πως η αυλόπορτα δεν ασφαλίζει, έφτασα ανενόχλητος στην αίθουσα διδασκαλίας του γιου μου, όπου, όχι μόνο δεν γίνεται μάθημα, αλλά η δασκάλα τους κάθεται στην έδρα της και τρώει πατατάκια. Χωρίς μάλιστα να με γνωρίζει, με άφησε και πήρα τον γιό μου. Ούτε ταυτότητα δεν ζήτησε, ούτε ενδιαφέρθηκε καθόλου. Με άλλα λόγια θα μπορούσε οποιοσδήποτε να μπει στο σχολείο, να πάρει το παιδί μου και να φύγει!
-                      Και αυτό που με προβληματίζει περισσότερο όσο το σκέφτομαι, συνέχισα, είναι ότι η δασκάλα τους, όλη αυτή την κατάσταση και την συμπεριφορά της, μου έδωσε την εντύπωση πως τη θεωρούσε ως απολύτως φυσιολογική!
-                      Κύριέ μου, μου αποκρίθηκε φανερά ανήσυχος ο διευθυντής του Σχολείου, ηρεμήστε! Στην περιοχή μας δεν έχουμε εγκληματικότητα και δεν έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να κλέβουν παιδιά από τα σχολεία! Θεωρώ πως οι ανησυχίες σας είναι λιγάκι υπερβολικές. Όσο για τη δασκάλα, αφότου καταργήθηκαν οι έλεγχοι και οι αξιολογήσεις του προσωπικού και των Σχολείων, ο καθένας κάνει ότι του κατέβει! Σας παρακαλώ να μην το κάνετε θέμα γιατί αυτή και ο άντρας της είναι του κόμματος και θα δημιουργήσουν προβλήματα. Σας υπόσχομαι όμως, πως θα χειριστώ το θέμα σας εγώ προσωπικά, με τη διακριτικότητα που πρέπει!   
Αυτά μου είπε ο διευθυντής και μέχρι που έφυγα, δεν σήκωσε τα μάτια του από το πάτωμα! Ο κακομοίρης…».
Εννοείται ότι αυτό το περιστατικό δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ως αντιπροσωπευτικό και να χαρακτηρίσει συλλήβδην τους εκπαιδευτικούς μας, οι πλειονότητα των οποίων τιμούν τον όρκο και το λειτούργημά τους. Είναι ωστόσο ενδεικτικό, για να μπορέσει κάποιος να κατανοήσει, πως από την αυταρχικότητα των δεκαετιών που προηγήθηκαν, φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση της παιδείας μας, που από τους περισσότερους ειδικούς χαρακτηρίζεται ως αποκαρδιωτική!
Κι εμείς; Δάσκαλοι και γονείς, τι κάνουμε;
Αποδεχόμαστε ως φυσιολογικό, η παιδεία μας να μην είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Το εκπαιδευτικό μας προσωπικό αντί να αμείβεται σύμφωνα με την υψηλή επιστημονική του κατάρτιση, να οδηγείται στην εργασιακή χαλαρότητα με αποτέλεσμα να συνθλίβεται το κύρος του και να μετακυλίεται τελικά η υποχρέωση της πολιτείας για δωρεάν παιδεία, στις τσέπες των γονέων. Αποδεχόμαστε οι συνελεύσεις του διδακτικού προσωπικού να πραγματοποιούνται σε ώρες που θα έπρεπε να βρίσκονται μαζί με τους μαθητές τους στα θρανία. Έχουμε δεχθεί ως φυσιολογική την κατάσταση που επικρατεί στην τελευταία τάξη του λυκείου, όταν οι μαθητές εγκαταλείπουν μαζικά τα μαθήματα στο Δημόσιο σχολείο προσκομίζοντας πλαστά πιστοποιητικά ασθένειας, προκειμένου να προετοιμαστούν αρτιότερα στα φροντιστήρια και να διεκδικήσουν με αξιώσεις την είσοδό τους στα πανεπιστήμια. Και τόσα άλλα!
 Έχουμε συμβιβαστεί και υποκύπτουμε αδιαμαρτύρητα στις επιδιώξεις των δυναμικών μειοψηφιών και των σαλτιμπάγκων της πολιτικής. Πορευόμαστε χωρίς σταθερό και μακρόπνοο, δημοκρατικά σχεδιασμένο και γενικά αποδεκτό, σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, τη στιγμή που το περιβάλλον γύρο μας είναι πολύ ρευστό και ενώ γνωρίζουμε ότι μόνο με  υγιή εθνική παιδεία, έχουμε πιθανότητες να περισώσουμε αναλλοίωτα, τον πολιτισμό μας, τις αξίες της φυλής μας, τα ήθη και τα έθιμά μας.  Και εν κατακλείδι, την εθνική μας ταυτότητα!
Έχουμε δυστυχώς αγνοήσει παντελώς, την παρακαταθήκη που μας άφησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ότι:
 «Πρέπει να διαπαιδαγωγείται έτσι ο Ελληνικός Λαός, ώστε στον αγώνα που διεξάγεται μεταξύ των λαών για επικράτηση, να προπαρασκευάζεται αρτιότερα από τους άλλους, ώστε έχοντας υπέρ του το λαμπρό παρελθόν, να καταστήσει το παρόν ανάλογο προς τον σημερινό πολιτισμό και να παρασκευάσει κρείσσον το μέλλον, για να αναδειχθεί η Ελλάς άξια των ελπίδων και των προσδοκιών εκείνων, οι οποίοι δι απαράμιλλων αγώνων την ανέστησαν»!


Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ


ΤΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ
Υλικά: Ένα κόκκινο τηλέφωνο, μια αποθήκη με ληγμένα πυροτεχνήματα, ένας μεσάζων (προαιρετικά), μια πρέζα από αναλώσιμο πολιτικό προσωπικό, ένας πρόθυμος αποθηκάριος, δύο έως τρία καράβια ανάλογα με τις μερίδες, μερικοί σκοτεινοί τραπεζικοί λογαριασμοί σε μεζούρες των «offshore», αλάτι, πιπέρι και φυσικά μπόλικο λάδι για τα μη μας κολλήσει το …φαΐ!
Περιβάλλον: Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μεγάλες ποσότητες ληγμένων πυροτεχνημάτων-βεγγαλικών στις αποθήκες μας, που, αφενός δεν μπορούμε να τα πετάξουμε στη θάλασσα γιατί θα μολύνουν το περιβάλλον και θα μας «τρολάρουν» οι ακτιβιστές και η Greenpeace, και αφετέρου, το κόστος καταστροφής τους είναι τεράστιο και δεν υπάρχουν λεφτά αυτή την εποχή, γιατί πείσμωσε ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς και επίτιμος πνευματικός καθοδηγητής της δημοκρατικής συμπαράταξης, και δεν μας λέει που βρίσκεται το «money»!
 Η μόνη διέξοδος που έχουμε, είναι να εντοπίσουμε κάποιους μανιώδεις φαν της στρακαστρούκας και να τους τα πουλήσουμε. Έτσι, όχι μόνο θα απαλλαγούμε από αυτά, αλλά θα βάλουμε και κάποια λεφτουδάκια στα ταμεία μας. Αν μάλιστα δεν μας πάρει χαμπάρι κανένας περίεργος τύπος, τότε, μπορούμε να διαχειριστούμε το χρήμα από την πώληση, σύμφωνα με τις ανάγκες και το συμφέρον του …ελληνικού λαού!
Εκτέλεση: Μαζεύουμε τα ληγμένα πυροτεχνήματα-βεγγαλικά, που είναι σκόρπια δεξιά κι αριστερά, σε μια μεγάλη αποθήκη. Ας πούμε κοντά στη Μαλακάσα που είναι μαθημένη από παρόμοιες εκρήξεις! Αμέσως μετά, σηκώνουμε το κόκκινο τηλέφωνο για να πάρουμε τη σχετική άδεια- έγκριση, από έναν, ας πούμε, καουμπόι κατασκευαστή-προμηθευτή των πυροτεχνημάτων. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί όταν τα προμηθευτήκαμε αρχικά, υπογράψαμε ένα χαρτί που έλεγε πως δεν έχουμε δικαίωμα να τα μεταπουλήσουμε χωρίς την άδεια του καουμπόι, μια που αυτός, είναι πολύ ηθικός και ευαίσθητος άνθρωπος, αγαπάει και αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία σε ολόκληρο τον πλανήτη και δεν θέλει τα βεγγαλικά του να καταλήξουν στα χέρια των «κακών». Όπως, ας πούμε, των Ιρανών, των μαύρων της Υεμένης και των Ινδιάνων της Αμερικής!
Με το «ok» και το «thats right» στην τσέπη, ειδοποιούμε τους υποψήφιους αγοραστές από άλλες χώρες και Ηπείρους, να έρθουν στον Αστέρα Βουλιαγμένης που έχει κενά δωμάτια - γιατί τώρα τελευταία έχει πέσει όλη η χλιδάτη και γλιτσάτη πελατεία στο Χίλτον – προκειμένου να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες που αφορούν στη μυστικότητα, στον τρόπο μεταφοράς, στη ομιχλώδη διαδρομή του χρήματος και στις ημερομηνίες φόρτωσης που επιθυμούν οι πελάτες μας τη μεταφορά. Δηλαδή κατά την εποχή που έχουν στην πατρίδα τους γάμους, βαφτίσια, χαρές και πανηγύρια, και θα χρειαστεί να ρίξουνε τα βεγγαλικά για να δημιουργήσουν εορταστική ατμόσφαιρα στη γύρω περιοχή.
Σ΄ αυτή τη φάση, αν θέλουμε να πετύχει το μαγείρεμα χωρίς να μας «αρπάξει» το φαΐ, αποφεύγουμε όπως ο διάβολος το λιβάνι την εμπλοκή μεσαζόντων και στρατιωτικών γιατί αυτοί είναι άνθρωποι των άκρων. Οι πρώτοι συνήθως βγαίνουνε λεχρίτες και οι δεύτεροι ασυγχώρητα κολλημένοι στο καθήκον.
Τα υπόλοιπα είναι εύκολα! Φορτώνουμε μέσα στη νύχτα με απόλυτη μυστικότητα τα καράβια, ας πούμε κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια και στα Κερατσίνια όπως λέει και το λαϊκόν άσμα, αφού πρώτα απενεργοποιήσουμε τις κάμερες που κατασκοπεύουν τις προβλήτες φόρτωσης.
Έτσι, η πραμάτεια πάει στο καλό της και ώρα καλή στην πλώρη της κι αέρας στα πανιά της κι ουδέ πουλί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά της. Κι εμείς εδώ, κανονικά, θα λέγαμε ούτε γάτος ούτε ζημιά!  Αλλά αυτό δεν το λέμε, γιατί και η γάτα μας είναι χρήσιμη, όταν μάλιστα είναι γατόνι - ας πούμε των Ιμαλαΐων - και η ζημιά είναι απαραίτητη γιατί θα χρειαστεί να τινάξουμε στον αέρα την αποθήκη που είχαμε μαζέψει τα πυροτεχνήματα, έτσι ώστε να χαθούν τα ίχνη της αγοραπωλησίας και να δικαιολογήσουμε την απουσία τους!
Μερικές ακόμη χρήσιμες συμβουλές: 
            Μετά τη δουλειά, τοποθετούμε τον αποθηκάριο ως διευθυντή σε μια κρατική υπηρεσία ή έναν συνεταιρισμό, για να τον ευχαριστήσουμε για την …αφοσίωσή του!
Όσο λάδι περισσέψει δεν το πετάμε, αλλά το χρησιμοποιούμε σε άλλα μαγειρέματα.
            Τον καουμπόι, καλόν θα ήτο, αντί να τον παίρνουμε στο κόκκινο τηλέφωνο που είναι βέβαιο ότι παρακολουθείται, να τον επισκεπτόμαστε ας πούμε στον οίκο του, ώστε να παζαρεύουμε και τα άλλα θέματα που μας ενδιαφέρουν όπως είναι διάφορες επενδύσεις που θέλουμε να κάνουμε στην πατρίδα του, η ονομασία ας πούμε γειτονικών μας κρατών, η διευκόλυνση για αποπληρωμή των χρεών μας κ.α. που δεν γράφονται…  
Αν κατά τη διάρκεια που ψησίματος κιοτέψει κάποιος πολιτικός, ας πούμε υφυπουργός που το όνομά του θα μπορούσε να αρχίζει από Γιώτα, Κάπα ή Λάμδα, δε χάλασε ο κόσμος, είπαμε πως είναι αναλώσιμος. Τον «παραιτούμε από ευθιξία» και σχολάσαμε.
Προσοχή! Ο μεσάζων, αν μιλάει άπταιστα, ας πούμε τα  Ρώσικα, μπορεί να μας κάψει όχι μόνο το φαΐ, όχι μόνο την κατσαρόλα, όχι μόνο την κουζίνα, αλλά και τη γούνα!
Καλή σας όρεξη!
Σημείωση: Θα μου πείτε τώρα! Αυτή ή συνταγή της παρέας που μας αράδιασες είναι για φαγητό; Και θα σας απαντήσω ευθέως πως: Όλα τα «μαγειρέματα», για …φαγητό γίνονται, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο φυσικά… Ας πούμε!!!


Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

ΟΧΙ ΚΑΛΕ, ΜΗ ΔΙΝΕΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑ!


            Έλα, Λουκία! Γεια σου κορίτσι μου! Συγνώμη που σε παίρνω τέτοια ώρα, αλλά το ξέρεις πως είσαι η καλύτερη φίλη μου από το σχολείο. …Ναι βρε ‘συ, το ξέρω κι εγώ σ΄ αγαπώ πολύ πολύ! Άκου τώρα τι μου συμβαίνει. Ο Μήτσος μου τον άλλο μήνα πάει να καταταγεί στο Ναυτικό. … Όχι καλέ για να μπαρκάρει. Τον παίρνουνε ναύτη. …Ναι εδώ κοντά θα είναι, εκεί που κάνουν τη θητεία τους οι περισσότεροι πολιτικοί για να λουφάρουν. …Δεν ξέρω τώρα πως το λένε το μέρος στα ναυτικά, αλλά κάπου εδώ κοντά στο Μπραχάμι είναι. …Καλά, καλά, εσύ έχεις τις απόψεις σου για τους πολιτικούς, αλλά δεν είναι τώρα αυτό το θέμα μας. Λοιπόν, αν είσαι μόνη στο σπίτι, βάλε το τηλέφωνο σε ανοιχτή ακρόαση να μη κουράζεσαι, γιατί έχω να σου πω πολλά!
…Που λες Λουκία μου εγώ, μακριά από τον Μήτσο μου δεν μπορώ να ζήσω ούτε στιγμή, έχω εξάρτηση. Με ξέρεις τώρα εμένα πως κάνω όταν ερωτεύομαι, γίνομαι αφόρητα ζηλιάρα. Το ίδιο πάθαινα και με τον Τάκη. …Ξέρεις, τον πρώην μου μωρέ, εκείνον τον ψηλό τον μελαχρινό που τα είχαμε πέρυσι! … Όχι παιδί μου, αυτός με τα χοντρά τα δάχτυλα ήταν ο Τέλης, ο προπατζής. Άσ’ τα τώρα αυτά και άκου.
 Με τον Μήτσο μου έχουμε την ίδια ακριβώς ηλικία και σκέφτομαι να πάω να καταταγώ κι εγώ μαζί του αφού ψηφίστηκε νόμος που μπορείς να αυτοπροσδιορίζεσαι και να δηλώνεις, ότι αισθάνεσαι άντρας ή γυναίκα ή και κάτι ενδιάμεσο, ξέρεις εσύ! …Μπορώ σου λέω! Αλλά δεν είναι τώρα αυτό το πρόβλημα. …Άσε ήσυχη τη Βουγιουκλάκη και το «Αλίκη στο Ναυτικό»! Από τότε τα πράγματα αλλάξανε, είχαμε «Αλλαγή». Το πρόβλημα είναι πως αυτός θέλει να πάει στα υποβρύχια αλλά εγώ πάσχω από κλειστοφοβία, ούτε σε ασανσέρ δεν μπορώ να μπω, πολύ περισσότερο σε υποβρύχιο κάτω από το νερό! Φοβάμαι μάλιστα μήπως το κάνει επίτηδες ο Μήτσος, για να με αποφύγει.
…Μα τι λες τώρα Λουκία μου, τι θα πει, πώς θα καταταγώ; Πού ζεις; Ξέρεις πόσες γυναίκες ετοιμάζονται να πάνε φαντάροι τώρα με τον νέο νόμο που ψηφίστηκε από όλα σχεδόν τα κόμματα στη Βουλή; Σε πληροφορώ πως πολλές το σκέφτονται σοβαρά! Άλλες για να είναι κοντά με το αγόρι τους και άλλες πάλι φοράνε το χακί μήπως και βρούνε κανένα καλό παιδί και παντρευτούνε! …Κι όμως είναι πανεύκολο κυρία μου, αρκεί να είσαι πάνω από δεκαπέντε χρονώ και να το δηλώσεις με μια υπεύθυνη δήλωση! Ούτε γραφειοκρατία ούτε τίποτε! Αύριο θα πάω οπωσδήποτε στη στρατολογία και θα δηλώσω ότι αισθάνομαι άντρας και πως αντί για Ίρις, θέλω να λέγομαι Αργύρης!
…Στις τρίχες τώρα και στο στήθος θα κολλήσουμε βρε κορίτσι μου; Εξάλλου σήμερα, ούτε και οι άντρες έχουνε τρίχες γιατί κάνουνε χαλάουα και αποτρίχωση παντού για να φαίνονται τα τατουάζ τους. … Όχι καλέ, τι πρόβλημα να έχω στο καράβι; Ο Μήτσος μου, είναι το τέταρτο ή το πέμπτο αμόρε μου μέχρι τώρα, μπορεί και το έβδομο, δεν ξέρω, έχω χάσει το λογαριασμό. Αλλά και κορίτσι να ήμουνα ακόμα, που λέει ο λόγος, δεν θα είχα πρόβλημα ανάμεσα σε τόσους άντρες, γιατί θα τα ήξερα και θα τα είχα δει όλα, γύρω από την ανθρώπινη φύση και το σεξ, από τις ελληνικές σειρές στην τηλεόραση. Αυτές δεν δείχνουν και τίποτε άλλο, είναι καλό σχολείο!
…Όχι Λουκία μου, εσύ τι να πας να κάνεις στην αεροπορία! Τι θα πει πως ήταν πάντοτε το όνειρό σου να πετάξεις με Μιράζ; …Εσύ να μη μιλάς καθόλου, μια χαρά τα βολέψατε με την συμβία σου τη Μπέτυ! Τώρα μάλιστα που παντρευτήκατε κανονικά και με το νόμο, ένα παιδάκι σας μένει να υιοθετήσετε και θα είστε μια υπέροχη οικογένεια που θα τη ζηλεύουνε όλοι! Έχετε από φέτος και τη δουλειά σας στην ΜΚΟ που θα πηγαίνετε να διδάσκετε στα δημοτικά και τα γυμνάσια την αποδόμηση των έμφυλων στερεότυπων! Ποιος σας πιάνει τώρα! …Μη το συζητάς καθόλου κορίτσι μου, μια χαρά είστε, δόξα τη συνείδηση να λέτε! Να περιορίσετε μονάχα εσύ και η Μπέτυ λίγο το κάπνισμα γιατί θα χαλάσετε την υγεία σας. ...Όχι καλέ το τσιγάρο, το άλλο εννοώ, ξέρεις εσύ! Να μην τα λέμε όλα από το τηλέφωνο γιατί οι καιροί είναι περίεργοι και μπορεί να μας ακούει κανένα κακό αφτί!
…Μη δίνεις σημασία Λουκία μου σ΄ αυτά. Κανένα πρόβλημα δεν έχουν τα παιδιά και οι έφηβοι με τις αποδομήσεις. Αυτές είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες από ένα σωρό ινστιτούτα, λόμπυ και θινκ τανκς του εξωτερικού! Αυτοί που λένε ότι τα παιδιά παθαίνουν σύγχυση με το φύλο τους και την ύπαρξή τους, πως τους δημιουργούνται ψυχολογικά προβλήματα και μετατρέπονται σε άβουλους και ανενεργούς πολίτες, πως διαλύεται η ελληνική οικογένεια και κάτι άλλες τέτοιες συντηρητικούρες …Είναι φασισταριό του κερατά και ομοφοβικοί Λουκία μου αυτοί. Δεν χωράει αμφιβολία!
…Ποια Θράκη; Που τη θυμήθηκες πάλι αυτή; Ποια αναγνώριση των αυτοαποκαλούμενων τουρκικών συλλόγων μου λες; Κανένας δεν τολμάει να μιλήσει Λουκία μου, μη δίνεις σημασία λοιπόν! Οι σημερινοί Έλληνες είναι κότες! Ο λαός είναι τρομοκρατημένος και φιμωμένος από την άγρια φορολόγηση, από τις οργανωμένες μειοψηφίες και το παρακράτος. Και οι εκπρόσωποί του στο κοινοβούλιο, είναι εξουδετερωμένοι. Μόνο και μόνο με την υποψία πως ενδέχεται να χάσουν τις καρέκλες, τις αποδοχές, τις «ευκολίες» και τα προνόμιά τους κορίτσι μου, αυτοί δέχονται τα πάντα αδιαμαρτύρητα. Ξεφτιλίζονται και διασύρονται για να μας σώσουν, λέει. Αναγκάζονται δηλαδή για χάρη μας να πουλήσουν φτηνά, τα πιστεύω, τις αρχές, την πατρίδα και την ιδεολογία τους!   
Τέλος πάντων Λουκία μου, να μην σε απασχολώ άλλο γιατί είναι και αργά. Να δώσεις πολλά χαιρετίσματα στον άντρα σου τη Μπέτυ! Φιλιά παντού! Μάκια!


Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Ο ΠΙΘΗΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΣΟΤΡΕΛΟΣ


Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν η άμοιρη μάνα που είδε τα παιδιά της στη Χιροσίμα να τα αρπάζει και να τα διαμελίζει στη στιγμή το ωστικό κύμα ή αν το νέο παλικάρι που ούρλιαζε φριχτά στο Ναγκασάκι επειδή του είχε πέσει το δέρμα από τα εγκαύματα της πυρηνικής ακτινοβολίας ή ακόμα, αν αυτός που αγωνίζονταν να ανασάνει κάτω από τα ερείπια που άφησε πίσω του το «Enola Gay» για να εξαντλήσει στη συνέχεια το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον εφιάλτη της πυρηνικής λαίλαπας, ήταν λιγότερο ή περισσότερο δυστυχισμένοι από τα υπόλοιπα αθώα θύματα εκείνης της απίστευτης θηριωδίας!
            «Γιατί ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν τέλειος ηλίθιος;», αναρωτιόταν πριν από μερικές δεκαετίες ο βραβευμένος με το βραβείο Νόμπελ, Αμερικανός βιολόγος Albert Szent-Gyorgyi στο βιβλίο του «Ο Τρελλός Πίθηκος». «Τώρα, για πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρώπου, υπάρχει η δυνατότητα να απολαύσει τη ζωή του, έχοντας κατανικήσει το κρύο την πείνα και την αρρώστια. Για πρώτη φορά μπορεί να ικανοποιήσει όλες του τις ανάγκες. Αντίστροφα, επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία, ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να εξολοθρεύσει τον ίδιο του τον εαυτό μ’ ένα μονάχα χτύπημα και να καταστήσει ακατοίκητο τον όμορφο μικρό του πλανήτη. Οι επιλογές του όμως σήμερα δείχνουν ότι ο άνθρωπος αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση, με το τρωγλοδυτικό ακόμη μυαλό του. Συμπεριφέρεται ως ένας τρελλός πίθηκος».
            Όλα ξεκίνησαν στην πραγματικότητα στις 16 Ιουλίου 1945, όταν δηλαδή έγινε στην έρημο του Νιού Μέξικο η έκρηξη της πρώτης ατομικής βόμβας. Έξι χρόνια πριν, ο διάσημος φυσικός Άλμπερτ Αϊνστάιν υπέγραφε μια επιστολή προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούσβελτ, ζητώντας να πλήξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, στην κατάλληλη στιγμή, τη ναζιστική Γερμανία με μια βόμβα εξαιρετικής ισχύος, βασισμένη στην αρχή της διασπάσεως του ατόμου. Ο Ρούσβελτ ωστόσο τον Απρίλιο του 1945 απεβίωσε και έτσι η μοίρα έλαχε στον επόμενο πρόεδρο Χάρρυ Τρούμαν, να αποφασίσει αν είναι ή δεν είναι θεμιτό, να χρησιμοποιηθεί η ατομική βόμβα για να επισπεύσει το τέλος του πολέμου.
            Για να βοηθηθεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στο μεγάλο αυτό δίλημμα που αναπόφευκτα θα είχε ηθικές, πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες, συγκροτήθηκαν δύο επιτροπές. Η πρώτη με πρόεδρο τον υπουργό των στρατιωτικών, με πολιτικό εκπρόσωπο του Τρούμαν, με υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, προέδρους τεχνολογικών ινστιτούτων και τον πρύτανη του Χάρβαρντ. Η δεύτερη επιτροπή, ήταν καθαρά επιστημονική. Επιπλέον, συγκροτήθηκε μια αντιπροσωπία βιομηχάνων, επιφορτισμένη να κρατά ενημερωμένες τις δύο αυτές επιτροπές με τις τελευταίες εξελίξεις!
            Η πρώτη επιτροπή συνέστησε στον Τρούμαν να χρησιμοποιήσει οπωσδήποτε τη βόμβα εναντίον της Ιαπωνίας, και μάλιστα όχι εναντίον ενός στρατιωτικού στόχου, αλλά εναντίον ενός στόχου εξαιρετικά ευαίσθητου στα αποτελέσματα της εκρήξεως. Μιας πόλεως δηλαδή, από αυτές που δεν είχαν ακόμα ισοπεδωθεί από τις συμβατικές αεροπορικές επιδρομές! Η δεύτερη επιτροπή των επιστημόνων, καταδίκαζε αποφασιστικά τη χρησιμοποίηση της ατομικής βόμβας για τον τερματισμό της συρράξεως, αναφέροντας σε κάποιο σημείο ότι «…οποιαδήποτε ανάγκη στρατιωτικής φύσεως πρέπει να υποτάσσεται στις πολιτικές ευθύνες, δηλαδή στον τρομερό κίνδυνο να δημιουργηθεί ένα ιστορικό προηγούμενο, του οποίου οι συνέπειες θα μπορούσαν να αποδειχθούν ανεξέλεγκτες για τις μέλλουσες γενεές»…
            Τη συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ πήρε την απόφαση να χρησιμοποιηθεί η βόμβα στις πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι. Η κατηγορηματικής σαφήνειας, κρυπτογραφημένη και αμετάκλητη διαταγή ανέφερε: «Ενεργήσατε όπως έχει προκαθορισθεί διά την 6 Αυγούστου»! Το ιστορικό προηγούμενο, δυστυχώς, είχε ήδη δημιουργηθεί!
            Αναμφίβολα, σήμερα η ανθρωπότητα ζει την πιο κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της. Μια πρωτόγνωρη ανατροπή των μέχρι τώρα ισορροπιών σε παγκόσμιο επίπεδο, δημιουργεί ανησυχητική αστάθεια στο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι και μια άκρως επικίνδυνη ρευστότητα. Απλώνοντας τον παγκόσμιο χάρτη, διαπιστώνει κανείς ότι σε ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο, απ’ άκρου εις άκρον, υπάρχουν διάσπαρτες χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές, ικανές να εξαφανίσουν ολόκληρο τον πλανήτη - ένας θεός ξέρει πόσες φορές - και να τον καταντήσουν λόγω της ανθεκτικότητας τους στην πυρηνική ακτινοβολία, το «Βασίλειο της κατσαρίδας». Πυρηνικά διαθέτουν: Η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Πακιστάν, η Ινδία, το Ισραήλ και η Βόρειος Κορέα. Επίσης υπάρχουν χώρες που φιλοξενούν πυρηνικές κεφαλές ξένων συμφερόντων, όπως είναι η Τουρκία, η Αυστραλία, ο Καναδάς κ.α.         
Εμπρηστικές δηλώσεις εκτοξεύονται τελευταία ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Β. Κορέα, τις οποίες η διεθνής κοινότητα φαίνεται να τις εντάσσει σε ένα πλαίσιο ανταγωνισμού και πολιτικών σκοπιμοτήτων, κρατώντας στάση αναμονής για να εκμεταλλευτεί ενδεχομένως πιθανές ανακατατάξεις στις σφαίρες επιρροής. Παράλληλα δείχνει να έχει ξεχάσει τις περιπτώσεις εκείνες της περιόδου του ψυχρού πολέμου, όταν ο πυρηνικός συναγερμός και το «ατύχημα» έφτασαν μερικά μόλις χιλιοστά πάνω από το κόκκινο κουμπί και τον όλεθρο! 
-            «Θα δαμάσω σίγουρα και οριστικά με φωτιά, τον ψυχικά ανισόρροπο Αμερικανό ξεμωραμένο, δήλωσε ο Κιμ και συνέχισε: «Ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ακατάλληλος για να διαθέτει το προνόμιο της ανώτατης ηγεσίας των ένοπλων δυνάμεων μιας χώρας, είναι σίγουρα ένας κακοποιός, ένας γκάνγκστερ που παίζει με τη φωτιά μάλλον, παρά ένας πολιτικός. Είναι ένα σκυλί που φοβάται και γαβγίζει δυνατότερα. Η Πιονγιάνγκ θα εξετάσει τα πιο σκληρά αντίμετρα στην ιστορία μετά την πιο θηριώδη κήρυξη πολέμου στην ιστορία που έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ. Με έπεισε, αντί να με τρομάξει ή να με σταματήσει, ότι ο δρόμος που έχω επιλέξει είναι ο σωστός και είναι αυτός που πρέπει να ακολουθήσω μέχρις εσχάτων»!
-            «Ο Κιμ Γιογκ Ουν της Βόρειας Κορέας, ο οποίος είναι προφανώς ένας τρελός που δεν τον πειράζει να λιμοκτονεί ή να σκοτώνει το λαό του, θα δοκιμαστεί όπως ποτέ άλλοτε, δήλωσε ο Ντόναλντ σε σχετικό tweet. Και προσέθεσε: Οι ΗΠΑ θα αναγκασθούν να καταστρέψουν τελείως τη Βόρεια Κορέα. Ο Κιμ Γιογκ Ουν είναι ένας άνθρωπος πύραυλος ο οποίος βρίσκεται σε αποστολή αυτοκτονίας. Είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι για τη δευτερεύουσα επιλογή, που δεν είναι αυτή που προτιμούμε, αλλά αν ακολουθήσουμε αυτή την επιλογή, θα είναι καταστροφική για τη Βόρεια Κορέα. Αυτή, είναι η στρατιωτική επιλογή»!
-            Μόνον μια κατάληξη μπορεί να έχει ένας τέτοιος πόλεμος. Την ήττα της Βόρειας Κορέας. Αλλά με τι τίμημα; διερωτάται Αμερικανός αξιωματούχος.
            Ο «Τρελλός Πίθηκος» στις μέρες μας, τουλάχιστον όπως παρουσιάζεται στις οθόνες των τηλεοράσεων και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι «μισότρελος»! Κι αυτό είναι πολύ χειρότερο, γιατί τον τρελό τον αναγνωρίζεις εύκολα και εξ αρχής και τον απομονώνεις, ενώ τον μισότρελο κάποιες φορές τον αναγνωρίζεις όταν είναι ήδη πολύ αργά. Ας ευχηθούμε αυτή τη φορά να αποφύγει η ανθρωπότητα το …ιστορικό προηγούμενο, καθότι είναι βέβαιο πως το ιστορικό επόμενο, θα σηματοδοτήσει το τέλος του γαλάζιου πλανήτη!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας
           

            

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

ΣΤΗ ΔΕΘ ...ΧΩΡΙΣ ΔΕΚΑΡΑ


                Έξω ακριβώς από το «Αλεξάνδρειον Αθλητικόν Μέλαθρον» τον Σεπτέμβριο του 1974, έρρεε δωρεάν από κάτι τεράστια γυάλινα δοχεία, η γερμανική μαύρη μπύρα που συνόδευε το παραδοσιακό σαλονικιώτικο σάντουιτς  με το πασαλειμμένο νερωμένη μουστάρδα λουκάνικο. Πιο πέρα, στον ίδιο χώρο των εγκαταστάσεων της Διεθνούς Εκθέσεως, ένα πρόχειρα στημένο πανί, προσέφερε στο ξέγνοιαστο πλήθος εντυπωσιακά κινηματογραφικά στιγμιότυπα από τα δύο τελευταία μουντιάλ του ¨66 και του ¨70. Λίγο πιο κάτω σε μια πλατειούλα που απλώνονταν ανάμεσα στα εμπορικά περίπτερα, ένας σχοινοβάτης προκαλούσε στα ίσια τον πανύψηλο πύργο του ΟΤΕ. Φτωχά πράγματα, μα πλούσιες ελπίδες για το αύριο!
-             Κάποιος είπε: «Έξω πάμε καλά»!
                Την ίδια ώρα, μέσα στο Αλεξάνδρειον Μέλαθρον, τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου άσχημα. Ο κόσμος είχε πολύ κέφι και απολάμβανε το καθιερωμένο φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού και τη νεότατη τότε τραγουδίστρια Ελένη Βιτάλη, που αποσπούσε κόντρα στην κριτική επιτροπή το βραβείο του κοινού, με το τραγούδι «Χωρίς δεκάρα, πώς θα παντρευτούμε Μανωλιό μου…»!
                Σήμερα, σαράντα τόσα χρόνια μετά, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης συνεχίζει υποτονικά την πορεία και τον αναπτυξιακό της ρόλο, μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας, άρρωστης και πληγωμένης βαριά οικονομίας και βαθύ κοινωνικό αδιέξοδο. Στους γύρω δρόμους που είναι στολισμένοι με άπειρα κινέζικα φαναράκια και δράκους, για να θυμίζουν το γεγονός πως η Κίνα είναι η τιμώμενη για φέτος χώρα, οι οργανωμένοι διαδηλωτές εκφράζουν με τον δικό τους τρόπο τις αντιρρήσεις τους απέναντι στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική και πλαισιώνουν με τα συνθήματά τους τη μιζέρια, που πολιορκεί τη ζωή μας μέσα από την καθημερινότητα.
-            «Ποιος να ξέρει στο βλέμμα Του πίσω, τι κρύβει ο Θεός για μας…» αναρωτιόταν κάποτε, παίρνοντας το Α΄ βραβείο στο φεστιβάλ της ΔΕΘ ο Τώνης Βαβάτσικος! «Ποιός να ξέρει τι κρύβει ο Θεός για μας;» πλανάται και σήμερα το ερώτημα γύρω από την Έκθεση. Ένα ερώτημα που άθελά του διαβρώνει τη χαρά που φτάνει στ’ αυτιά μας μέσα από τις συχνότητες των παιδικών φωνών!  
Μέσα η  Έκθεση λάμπει, ακολουθώντας τα σύγχρονα εφέ και τις εξελίξεις της τεχνολογίας και η προσπάθεια των διοργανωτών είναι αξιόλογη και σε ορισμένες περιπτώσεις εντυπωσιακή. Ωστόσο από τα πρόσωπα των επισκεπτών απουσιάζει η ανεμελιά. Είναι φανερό πως κάτι δεν τους επιτρέπει να απολαύσουν, όσο θα περίμενε κανείς, το όμορφα στολισμένο και πλέριο σε χρώματα και φωτισμό περιβάλλον. Πλούσια πράγματα, μα φτωχές ελπίδες για το αύριο!
Το Αλεξάνδρειον Αθλητικόν Κέντρον ή Παλέ ντε Σπόρ ή Σάλα Νίκος Γκάλης ή καλύτερα Nick Galis Hall όπως αναφέρεται στα σύγχρονα ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες, δεν περιλαμβάνεται πλέον στο πρόγραμμα της εκθέσεως και η μουσική των συναυλιών, ακούγεται από μια φτηνιάρικη υπαίθρια και εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες σκηνή, στο χώρο μπροστά από τη ΧΑΝΘ.
Το ενδιαφέρον τις τελευταίες δεκαετίες, μετακινήθηκε στη μεγάλη αίθουσα του Βελλίδειου Συνεδριακού Κέντρου, όπου παρελαύνουν σημαιοφόροι με τη σειρά που βγάζει η …κληρωτίδα, η φρούδα ελπίδα, η πολιτική σκοπιμότητα και ο καιροσκοπισμός!
Το πανηγύρι στο υπέροχο αυτό συνεδριακό κέντρο συνεχίζεται δυστυχώς πιο έντονα τα επτά τελευταία μίζερα χρόνια, με πρωταγωνιστές αρχηγούς πολιτικών κομμάτων που συνοδεύονται από στρατιά καλοπληρωμένων από τον ελληνικό λαό οικονομικών συμβούλων. Μιας θλιβερής κουστωδίας δηλαδή, που επειδή έτυχε κάποτε να πάρει ξώφαλτσα το αυτί τους, στα πανάκριβα κολέγια του εξωτερικού που τους έστειλε ο μπαμπάς τους ή στα συμπαθητικά ταβερνάκια των Εξαρχείων μεταξύ τυρού και αχλαδιού και οίνου παρεμβαλλομένου, τη θεωρία πως η ψυχολογία παίζει  καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας οικονομίας, βαλθήκανε να μας πουλάνε συστηματικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες και απίστευτα ψεύδη και υπερβολές, με σκοπό δήθεν να μας τονώσουν το ηθικό, ενώ στην πραγματικότητα ο στόχος τους είναι να αποκομίσουν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Όλοι αυτοί, γνωρίζουν πολύ καλά πως …χωρίς δεκάρα γάμος δεν γίνεται, ούτε μπαίνει το στεφάνι στου Αι Γιάννη!
Αυτή η κατάσταση έχει σοβαρές συνέπειες και υψηλό κόστος που καλείται να το πληρώσει πάλι ο ελληνικός λαός. Μετά από τόσες και τόσες υποσχέσεις που απέχουν δραματικά από την αλήθεια, ακολουθεί μοιραία η απογοήτευση, η απαξίωση των θεσμών και η απουσία κάθε ίχνους ελπίδας. Ελπίδας, που μαζί με την ανάπτυξη, τη δουλειά, τη νομιμότητα, την αξιοπρέπεια και την ευημερία, είναι οι μόνοι παράγοντες που θα μπορούσαν να κρατήσουν όρθιο τον λαό μας αυτή τη δύσκολη περίοδο και να τον θωρακίσουν απέναντι σε εκείνους που επενδύουν στον φανατισμό...  
-          Κάποιος είπε: «Στα τσακίδια el dorado»!


Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

ΠΡΩΤΑ Ο …ΘΕΟΣ!!!


            Το όχημα τύπου χάμερ του αμερικανικού στρατού, ακινητοποιήθηκε κολλητά στο πεζοδρόμιο! «Λοχαγός Τόμας», μου συστήθηκε ο οδηγός του, και άπλωσε προς το μέρος μου ένα τεράστιο νέγρικο χαμόγελο. Εγώ του άπλωσα το χέρι! «Είμαι ο λοχαγός Τόμας του αμερικανικού στρατού», επανέλαβε αυτός, «και υπηρετώ στη βάση επικοινωνιών που είναι εδώ πιο κάτω».
Κάτι με ρώτησε, κάτι δεν του απάντησα όπως θα το ήθελε, ξεπέζεψε από το όχημα και βρεθήκαμε να πίνουμε μπύρες στο καφενείο ενός χωριού κοντά στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο! Έχω έναν συγγενή στην πατρίδα σου τη Νέα Ορλεάνη, του είπα, είναι παντρεμένος με μία Τεξανή και δεν περνάει καθόλου καλά μαζί της. Το περίεργο θα ήταν να περνούσε καλά, μου απάντησε εκείνος, και ξεκαρδίστηκε στα γέλια!
            Ας πάρουμε όμως την ιστορία μας από την αρχή! Μια βδομάδα νωρίτερα με είχε καλέσει στο γραφείο του ο στρατηγός διοικητής της μεραρχίας του Κιλκίς, όπου υπηρετούσα λίγο πριν εκπνεύσει η δεκαετία του ογδόντα, ως λοχαγός Μηχανικού.
-            Τελευταία σου αποστολή είναι αυτή, μου είπε. Τον άλλο μήνα φεύγεις με μετάθεση και θέλω μέχρι τότε να μου φέρεις το τοπογραφικό διάγραμμα αυτής της περιοχής – μου έδειξε με το στυλό του στον χάρτη- που βρίσκεται κοντά στα αρχαία ορυχεία χρυσού του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Εκεί παλιά υπήρχε ένα μοναστήρι και οι κάτοικοι της περιοχής θέλουν οπωσδήποτε να σκάψουν τα ερείπια και να ξανακτίσουν την ιστορική εκκλησία του, για να λειτουργούνται! Το ζήτησαν επίμονα ο δήμαρχος και ο νομάρχης!
            Με έπιασε απελπισία. Η περιοχή ολόκληρη ήταν απόκρημνη, η έκταση της ερειπωμένης μονής μεγάλη, η αποτύπωση του εδάφους έπρεπε να είναι λεπτομερής, τα μέσα που είχα στη διάθεσή μου απαρχαιωμένα και ο διατιθέμενος χρόνος γι αυτή την εργασία σχεδόν ανύπαρκτος. Ωστόσο, η επιθυμία του στρατηγού, που ήταν επιθυμία του νομάρχη, που ήταν επιθυμία του  δημάρχου, που ήταν επιθυμία του κυρίαρχου χωριού …ήταν διαταγή!
            Χωρίς να χρονοτριβώ, έβγαλα τη στολή, φόρεσα ένα άνετο τζιν παντελόνι και μια πουκαμίσα, μπήκα στο ΙΧ αυτοκίνητό μου και τράβηξα γραμμή για το χωριό με τους …ευλαβικούς κατοίκους, για να συλλέξω τις πρώτες πληροφορίες, χωρίς να φαίνεται η ιδιότητα μου. Στο έμπα του χωριού συνάντησα την πρώτη εκκλησία, μετά την πρώτη στροφή την δεύτερη, λίγο πιο μικρή σε μέγεθος από την πρώτη, και φτάνοντας στην κεντρική πλατεία έπεσα πάνω σε έναν πανέμορφο και μεγαλοπρεπή ναό! Προβληματίστηκα!
-            Ωραίες εκκλησίες έχετε στο χωριό σας, απευθύνθηκα προς την παρέα που κάθονταν στο διπλανό τραπέζι του καφενείου που βολεύτηκα.
-            Και που να δεις την καινούρια που θα φτιάξουμε τώρα, μου απάντησε ένα από τα γεροντάκια. Πρώτα ο Θεός, θα χτιστεί στην πλαγιά που βλέπεις απέναντι. Εκεί παλιά, υπήρχε ένα μοναστήρι, που το είχανε φτιάξει οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου και το επισκεπτόντουσαν συνέχεια! Μας έταξε ο δήμαρχός μας, πως θα «ψήσει» τον στρατηγό για να μας τη φτιάξει ο στρατός ίδια κι απαράλλαχτη, όπως ήταν πριν την κάψουν, για να έχουμε έναν τόπο αγιασμένο και να εκκλησιαζόμαστε!   
-            Και οι άλλες εκκλησίες που έχετε στο χωριό; Τον ρώτησα τάχα αδιάφορα.
-            Αυτές είναι καινούριες και δεν κατεβαίνει εύκολα ο Θεός να τις επισκεφτεί, προσφέρθηκε να με κατατοπίσει ένας άλλος παππούς από το παραδίπλα τραπέζι που μέχρι τότε παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τη συζήτηση!. Θέλει το σπίτι Του ο Κύριος, το κανονικό, συμφώνησαν και οι άλλοι!
            Οι τρεις σειρές με τη ντόπια ρακή που ακολούθησαν, κάψανε τους ουρανίσκους των χωρικών και κάμψανε τις αντιστάσεις τους. Έτσι, δεν άργησαν να μου εμπιστευτούν τα πάντα, γύρω από το επτασφράγιστο μυστικό τους. Πως δηλαδή, κάποιοι συγχωριανοί τους, είχαν δει τελευταία τρεις ξένους μέσα στο σκοτάδι, με χάρτες και ανιχνευτές χρυσού, κάτι να ψάχνουν στα ερείπια της Μονής και να σκαλίζουν το σημείο που ήταν παλιά το πλατύσκαλο του πρόναου της εκκλησίας. Κι αυτό το κάτι, δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο από λίρες, χρυσαφικά και φλουριά Κωνσταντινάτα!
            Εγώ ωστόσο έπρεπε να κάνω τη δουλειά μου! Έτσι την επομένη, με δύο βοηθούς που είχα μαζί μου και τα τοπογραφικά μας όργανα, αφήσαμε το στρατιωτικό τζιπάκι μπροστά στα ερείπια και ανηφορήσαμε την πλαγιά, αναζητώντας το πλησιέστερο τριγωνομετρικό σημείο. Στην επιστροφή, μας περίμενε μια έκπληξη. Είχανε μαζευτεί περισσότεροι από πενήντα νοματαίοι και μας ρωτούσανε επίμονα πότε θα έρθουν οι μπουλντόζες για να σκάψουν.
-            Θα έρθουν και αυτές με τη σειρά τους, μην ανησυχείτε, τους αποκρίθηκα συγκαταβατικά για ν’ αποφύγω το διάλογο.
            Τις επόμενες μέρες ο αριθμός των θεατών – παρατηρητών αυξήθηκε αλματωδώς. Μόνο ο δήμαρχος, ο νομάρχης και κανα-δυό βουλευτές, λείπανε απ΄ την παρέα!
            Εκείνο λοιπόν ήταν το μεσημέρι που συναντηθήκαμε με τον Τόμας και πίναμε τις μπύρες μας, ενώ αυτός όλο και κάτι με ρωτούσε κι εγώ όλο και κάτι δεν του απαντούσα όπως θα ήθελε! Κάποια στιγμή δεν άντεξε και μου έταξε πως αν του έδινα τις άκρες του οικοπέδου του μοναστηριού θα έφτιαχνε αυτός το τοπογραφικό το βράδυ στη Βάση και θα μου το έδινε έτοιμο την επομένη το πρωί! Έτσι και έγινε!
            Της επομένη μου έφερε έναν ντοσιέ που είχε μέσα διπλωμένο το τοπογραφικό διάγραμμα πλήρες, όπως μου το είχε υποσχεθεί!
-            Επιβεβαιώθηκε! μου είπε, όσο εγώ έτριβα τα μάτια μου γιατί δεν πίστευα ότι το είχε φτιάξει μέσα σε λίγες ώρες. Το ανατολικό μπλοκ όπου να ‘ναι καταρρέει, συνέχισε, κι εμείς θα φύγουμε από εδώ και ίσως και να μη ξαναβρεθούμε. Κράτα το τοπογραφικό, σαν δώρο από μένα για να με θυμάσαι! Μόνο πρόσεξε μην το παρουσιάσεις αμέσως στους προϊσταμένους σου γιατί δεν θα σε πιστέψουν ότι το έκανες τόσο γρήγορα! Την τεχνολογία αυτή, ίσως την πάρετε κι εσείς μετά από μια δεκαετία.
-            Ούτε εγώ το πιστεύω, του είπα! Θα πάω αύριο να το τσεκάρω κι αν είναι σωστό, πρώτα ο Θεός, θα το παρουσιάσω μια μέρα πριν πάρω την μετάθεσή μου!
-            Πρώτα ο …Θεός! Επανέλαβε κι ο Τόμας και κοίταξε ψηλά στον ουρανό, προς το …διάστημα!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

ΥΓ: Θα ήταν καλύτερος ο κόσμος αν ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε τον Θεό (θρησκεία) περισσότερο για την κάλυψη των πνευματικών, και λιγότερο των υλικών του αναγκών ή τον  …Θεό (επιστήμη, κατά τον Τόμας), πρωτίστως προς όφελος της ανθρωπότητας και δευτερευόντως για την εξυπηρέτηση των πολιτικών και των οικονομικών του συμφερόντων!    

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ!

   
        Που λέτε φίλοι μου, εκείνον τον Γεωργίου τον προστατεύει μετά πάθους η τρόικα. Τους πιάνει αμόκ και πανικός τους δανειστές, μήπως και τον δικάσει η ελληνική δικαιοσύνη! Προφανώς θα έχουνε τους λόγους τους …να πούμε!
Η αμερικανική κυβέρνηση και το Χάρβαρντ πάλι, κρατούσανε το σελφομπάστουνο για να τραβάει σέλφι ανά τον κόσμο, ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, και να συμπληρώνει έτσι το άλμπουμ με τις φωτογραφίες από το Καστελλόριζο! Προφανώς θα είχανε τους λόγους τους κι αυτοί …να πούμε!

Τους τρεις Ευρωπαίους εμπειρογνώμονες του ΤΑΙΠΕΔ που κατηγορούνται για απιστία, επειδή δεν απέδωσαν τόκους και ζημίωσαν με αυτό τον τρόπο το Ελληνικό Δημόσιο, τους προστατεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και τους παρέχει ασυλία, εκβιάζοντας μάλιστα ωμά και απροκάλυπτα την Ελλάδα. Προφανώς θα έχει τους λόγους της η «Ένωση» …να πούμε!

Τους τραπεζίτες για τα θαλασσοδάνεια, των κομμάτων, των μεγαλοεργολάβων και των καναλαρχών, τους προστατεύουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με νόμους που προσβάλουν βάναυσα τον ελληνικό λαό. Προφανώς θα έχουν τους λόγους τους …να πούμε!

Οι συνδικαλιστές είναι στο απυρόβλητο και όχι μόνο προστατεύονται σκανδαλωδώς αλλά και αμείβονται σκανδαλωδώς για τις υπηρεσίες τους στα κόμματα! Προφανώς κι αυτά θα έχουνε τους λόγους τους …να πούμε!

Άκουσον άκουσον! Τα ταμεία τον πολιτικών κομμάτων και των ποδοσφαιρικών συλλόγων τα προστατεύει σθεναρά από τον ΣΔΟΕ, η ίδια η «Δημοκρατία»! Για προφανείς λόγους …να πούμε!

Τη διακίνηση ναρκωτικών στο κέντρο την Αθήνας και την εμπορεία των λαθραίων ειδών στην Ερμού και την Πανεπιστημίου ίσως και να τις προστατεύουν – ίσως λέω - το κράτος, η αστυνομία, οι εισαγγελείς, ο Δήμος, ακόμη και οι καταστηματάρχες που λογικά θα έπρεπε, (αφού θίγονται οικονομικά απ’ τα λαθραία εμπορεύματα), να έχουν πάρει βρεγμένες σανίδες και να τους κυνηγάνε. Ενδεχομένως να έχουν τους δικούς τους λόγους ο καθένας! Ενδεχομένως λέω …να πούμε!

Την ανομία στα Εξάρχεια, όλες οι κυβερνήσεις την ανέχονται έως και την ενθαρρύνουν. Ακόμα κι αυτές που διατυμπάνιζαν πως θα βγάζανε τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους μέσα σε μια μέρα, «λόγο στο λόγο και ξεχαστήκανε, τις πήρε ο πόνος και νυχτωθήκανε» που λέει και το σχετικό άσμα! Προφανώς θα είχαν και θα έχουνε τους λόγους τους …να πούμε!

Τους μετανάστες, τους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες, τους προστατεύουν οι ΜΚΟ, τις περισσότερες φορές χωρίς να σέβονται το «κυρίαρχο» κράτος! Αυτές, είναι βέβαιο πως έχουνε τους λόγους τους …να πούμε!

Όλους τους υπουργούς και τους βουλευτές, τους προστατεύουν υπερβολικά οι αντισυνταγματικοί νόμοι που ψηφίστηκαν από τους ίδιους! Προφανώς θα υπάρχει σοβαρότατος λόγος γι αυτό. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν αυτοί που τους ψηφίσανε …να πούμε!

Ακόμα που λέτε παιδιά! Για την κακή διαχείριση των τελευταίων σαράντα ετών και την κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου, κανείς δεν ανέλαβε ευθύνη, κανείς δεν φταίει και κανείς δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη. Προστατεύονται όλοι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο από έναν ολόκληρο λαό! Προφανώς θα έχει και ο λαός τους λόγους του για να τους προστατεύει …να πούμε!

Κι εγώ όμως, μη νομίζετε πως είμαι κανένα κορόιδο. Έχω κι εγώ την προστασία μου! Είμαι πανούργος, δαιμόνιος, πολυμήχανος, υπερήφανος, αγωνιστής, επαναστάτης, σκέτος Τσε Γκεβάρας και βάλε! Και προπαντός, άξιος απόγονος των αρχαίων Ελλήνων και των Καραϊσκάκηδων να πούμε! Έχω κι εγώ τις δικές μου τις ασπίδες και τα στάνταρ προστασίας:

Ωραία, βρήκα παχιά σκιά για το καινούριο μου το επί τέσσερα, είμαι πολύ χαρούμενος, σχεδόν ευτυχισμένος!

-            Γυναίκα, πιάσε ένα αντηλιακό με δείκτη προστασίας πεντακόσια! Και που ‘σαι, τσάκω κι εκείνη την καπελούθρα την ψάθινη δίπλα στα ψαροντούφεκα να πούμε! Έτσι μπράβο κορμάρα μου, αρχοντικά πράματα! Να κάνουμε παλιό κατάσταση απάνω στην ξαπλώστρα, με όλους τους σχετικούς τους δείκτες προστασίας …να πούμε! Χτύπα στα γρήγορα και μία καφεδιά!
-            Αργότερα Χαράλαμπε η καφεδιά! Ο γιατρός είπε πως πρέπει να πάρεις πρώτα το χάπι για την πίεση. Προφανώς θα έχει τους λόγους του …να πούμε!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

ΦΡΟΥΡΑ! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η …ΦΡΟΥΡΑ;

Η κατάσταση έχει αγριέψει πολύ τελευταία! Παλιά ας πούμε, πριν εμφανιστούν οι τρόικες, οι θεσμοί και τα κουαρτέτα στην Ελλάδα, η ζωή κυλούσε ήρεμα και φυσιολογικά! Ήμασταν μόνοι μας, ελεύθεροι κι ωραίοι!   
Φρουρά! Φρουρά!
Τι θέλει πάλι αυτός…!  Παιδί, πιάσε μια μπυρίτσα!
Εκείνη την εποχή που λες δικέ μου, ο αγώνας για τα δίκια του λαού δικαιώνονταν κανονικότατα! Τσάκωνες ας πούμε παραμάσχαλα μια εφημερίδα της αλλαγής και της προόδου - να δείχνεις, και καλά, διανοούμενος - έκανες μια βόλτα στα δικά μας καφενεία, πέρναγες κι από τα γραφεία του κόμματος για το «παρών», και τσούπ, τσίμπαγες μια θεσούλα, στο Δημόσιο ας πούμε. Εύκολα!    
Φρουρά! Φρουρά!
Τι να θέλει πάλι ο παίχτης…!  Παιδί, φέρε ακόμα δυο σουβλάκια!
Είχες ας πούμε, φλέβα καλλιτεχνικιά και ήθελες να χτυπήσεις μια δουλίτσα στα κρατικά ή να τσεπώσεις ένα πρίμο για να γυρίσεις μια ταινία του σινεμά; Εύκολο! Πήγαινες στο υπουργείο πολιτισμού όπου …λεφτά υπήρχαν:
-          Και είχες δράση σοσιαλιστική κατά της χούντας; Σε ρώταγε το υπουργείο.
-          Μεγάλη! Απάνταγες εσύ.
-          Μα ήσουνα οκτώ χρονών παιδί τότε;
-       Το έχουμε παράδοση στα μέρη μας να βγαίνουμε στο κλαρί από τα γεννοφάσκια μας, ξανά απάνταγες εσύ χωρίς να κωλώσεις! Αφού να σκεφτείς στον εμφύλιο, όταν ήρθε ο δημοκρατικός στρατός στο χωριό μας για να κάνει παιδοσώσιμο, δε βρήκε κανένα παιδί! Είχανε βγει όλα στην αντίσταση από δύο χρονώ. Και η απόδειξη; Όλοι όσοι ήτανε τότε βρέφη, παίρνουνε σήμερα σύνταξη αντιστασιακού!
-    Très bien σύντροφε, έλεγε το υπουργείο που μιλούσε καλά τα Γαλλικά. Θα σου δώσω τριάντα εκατομμύρια για τα πρώτα έξοδα της ταινίας, αρκεί να μου πεις τις πέντε λέξεις κλειδιά για τα …φρονήματα!
-          Εύκολο, απάνταγες εσύ: Φράξια, σέχτα, γκρούπα, κούτβης και αγκιτάτσια, ας πούμε!
-         Άριστα! Vous avez passé le test mon chér! Πήγαινε τώρα στο ταμείο σύντροφε, να πάρεις το χρήμα! Μόνο που σήμερα, ξέρεις,  το δίνουμε σε γιεν, από κάτι υπόλοιπα που ξεμείνανε από ένα δάνειο που πήραμε από τους Γιαπωνέζους για να καλύψουμε το …δημοκρατικό έλλειμμα της χώρας!
Φρουρά! Φρουρά! Ε! Η φρουρά πού είναι;   
Τι να θέλει πάλι ο μέγιστος…!  Παιδί, δυο παγωμένες ακόμα και στα σβέλτα, γιατί ο πρόεδρος ωρύεται και πρέπει να ψάξουμε για τη φρουρά!
Και κοίτα τώρα πως καταντήσαμε αδερφέ μου με τα μνημόνια! Για να διορίσεις το παιδί σου κάπου μόνιμα ας πούμε, πρέπει να φτύσεις αίμα! Δεν είδες τι έπαθε ο καημένος ο υπουργός τις προάλλες με τους συμβασιούχους της καθαριότητας; Κόντεψε να πέσει στην κατάθλιψη ο άνθρωπος, που αναγκάστηκε να τους απολύσει όλους, γιατί έτσι τους καπίνησε του Σόιμπλε και της Μέρκελ!
Φρουρά! Φρουρά! Φρουρά!
Αρχίζει να μου τη βαράει στα νεύρα αυτός ο γίγαντας!  Παιδί, συγχύστηκα και μ’ έπιασε λιγούρα. Τσάκω μια σειρά ακόμα, περιποιημένη!
-       Για να σου δώσω να καταλάβεις σύντροφε, εγώ έχω ένα γιο. Καλό παιδί και με αρχές, αλλά κομμάτι «ακατοίκητος» ας πούμε. Επειδή όμως δεν είναι πρέπον για έναν υψηλόβαθμο υπάλληλο ασφάλειας της Βουλής, όπως είναι η αφεντιά μου, να  «φτιάχνεται» ο γιος του στα εγκαταλειμμένα των Εξαρχείων και να γυρίζει απ’ εδώ και απ’ εκεί σα ρεμάλι, πήγα κατευθείαν στον υπουργό ταχτοποίησης του πολίτη και του λέω:
-       Τόσους και τόσους άχρηστους βάλατε σε θέσεις συμβούλων, σε επιτροπές και σε γραφεία κύριε υπουργέ, δεν θα βρεθεί μια θεσούλα για τον Φίφη μου;
-          Σε τι πράμα έχει εμπειρία ο Φίφης; μου λέει εκείνος.
-       Βγάζω κι εγώ και του δείχνω κάτι φωτογραφίες που είχα πρόχειρες στην τσέπη από την παρέλαση των γκέηδων, όπου φαινόταν καθαρά ο Φίφης να κρατάει ένα μεγάλο πανό δίπλα στον υπουργό οικονομίας και στον στρατηγικό σύμβουλο του πρωθυπουργού. Άλλη μία που φαινότανε ο Φίφης πάλι να προσκυνάει στο μνημείο των πεσόντων της ΕΡΤ. Και άλλη μία τρίτη, που έδειχνε το παιδί να κρατάει με το ένα μόνο χέρι, έντεκα μολότοφ αναμμένες! Δουλειά για το Γκίνες δηλαδή! Τρελάθηκε προς στιγμήν ο υπουργός από τη χαρά του, αλλά μετά προβληματίστηκε.
-            Με τέτοια προσόντα έχουμε πολλούς, μου λέει τελικά, κάτι ξεχωριστό δεν έχει ο Φίφης;
-    Πως, του απαντάω εγώ, έχει τερματίσει όλες τις πίστες στο διαδραστικό  παιχνίδι «Πόλεμος των Άστρων» στο πλέι στέισον, ας πούμε!
-      Διαδραστικό είπες; Τέλεια, μου απαντά εκείνος. Τέτοιους νέους ψάχνουμε να βρούμε. Δικά μας δηλαδή παιδιά, με σπουδαία προσόντα και εμπειρίες, για να τα προσλάβουμε στην ΚΥΔ, στην Κεντρική Υπηρεσία Διαστήματος.
Φρουρά! Φρουρά! Φρουρά! Φρουρά! Φρουρά! Φρουρά!
Κόλλησε τη βελόνα πάλι ο τιτάνας…!  Παιδί! Γλυκό δεν έχει το κατάστημα; Άιντε, πιάσε δύο συκαλάκια και στα γρήγορα, γιατί πρέπει να ψάξω να βρω που έχει λουφάξει η φρουρά!
-          Δε μου λες σύντροφε, εσύ δεν είχες μία κόρη;
-          Ναι έχω, και είναι ακόμα άνεργη!
-          Ωραία λοιπόν! Εύκολο! Θα την τρυπώσουμε κι αυτήν στην ΚΥΔ.
-   Μου λες αλήθεια σύντροφε; Δεν κοροϊδεύεις; Υπάρχει όντως Κεντρική Υπηρεσία Διαστήματος;
-         Γιατί; Σάματις υπάρχει φρουρά συνάδελφε! Σάματις υπάρχει και φρουρά;...ας πούμε!


Γιάννης Β. Δεβελέγκας