Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΒΓΑΖΑΜΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ…


            Ο Άλκης, παρακολουθούσε έκπληκτος το ποτάμι των διαδηλωτών να κατευθύνεται εξαγριωμένο προς την είσοδο του εργοταξίου, όταν τον πλησίασε αθόρυβα από πίσω ο διευθύνων σύμβουλος της πολυεθνικής εταιρείας που είχε αναλάβει την κατασκευή του τεράστιου υδροηλεκτρικού!
-            Είναι συγκλονιστικό, παρατήρησε ψύχραιμα ο σύμβουλος και κοίταξε προς το μέρος των διαδηλωτών! Όλος αυτός ο κόσμος, αντιστέκεται σθεναρά στην κατασκευή του φράγματος δείχνοντας απίστευτο σεβασμό προς τη φύση και τον άνθρωπο. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι στο υπουργείο παιδείας και στα σχολεία μας, γίνεται πολύ καλή δουλειά και ο ελληνικός λαός έχει αποκτήσει αξιοζήλευτη περιβαλλοντική συνείδηση!  
-            Άφησε κατά μέρος τις ειρωνείες, του απάντησε ο Άλκης, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να κρύψει την ανησυχία του. Έχουν μαζευτεί χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες και οι επικεφαλής τους δεν αστειεύονται. Πριν ακόμη ανακοινωθεί το έργο, ξεσηκώθηκαν συντονισμένα όλες οι περιβαλλοντολογικές ενώσεις, οι τουριστικοί πράκτορες, οι πρόεδροι, οι πάρεδροι, οι γραμματείς, οι κομματικοί φαρισαίοι, οι παρατρεχάμενοι, καθώς και πλείστες όσες συλλογικότητες! Μπροστάρης-καθοδηγητής τους, είναι αυτός που έχει το βενζινάδικο εδώ πιο κάτω!
-            Τα ξέρω όλα αυτά, ακούστηκε ψυχρά ο σύμβουλος πίσω από τα σφραγίσματα της οδοντοστοιχίας του και τον κάρφωσε με το διεισδυτικό του βλέμμα. Είναι στο πρόγραμμα αυτές οι αντιδράσεις! Στην Ελλάδα ζούμε! Όλοι αυτοί οι τύποι…  
Ας γυρίσουμε όμως μερικούς μήνες πίσω, για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τότε που ο Άλκης ως νεαρός μηχανικός, κλήθηκε να επιβλέψει τη μεγαλύτερη επένδυση που θα γινόταν «έβερ», στην πιο ορεινή και πιο φτωχή περιοχή της Ελλάδας και της Ευρώπης! Μια επένδυση σχεδιασμένη με τις αυστηρές προδιαγραφές που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την προστασία του περιβάλλοντος και που θα έδινε ώθηση στην οικονομία, ανακουφίζοντας, πέραν των άλλων, αυτούς τους ταλαίπωρους επαρχιώτες που έχουν καταντήσει μίζεροι κι εσωστρεφείς. Ένα τεράστιο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο!
Δεν πρόλαβε λοιπόν να ανακοινωθεί το έργο και ο άπειρος και καλοπροαίρετος νεαρός μηχανικός, παρατήρησε πως όλοι «αυτοί οι τύποι», όπως τους αποκαλούσε ο σύμβουλος, εκμεταλλευόμενοι την ελλιπή ενημέρωση των πολιτών και την ανυποληψία του κράτους, άρχισαν συντονισμένα να γυροφέρνουν τα τοπικά κανάλια και τα ραδιόφωνα και να διαλαλούν τις …ανησυχίες τους. Πως δηλαδή, με τις γεωτρήσεις και τις παρεμβάσεις που θα γίνουν στο έδαφος, θα υποστεί μη αναστρέψιμη καταστροφή το περιβάλλον, θα προκληθούν σεισμοί, θα γίνουν σοβαρά τροχαία ατυχήματα, θα φύγουν οι τουρίστες, θα εμφανιστούν οι εξωγήινοι, θα μεταλλαχθεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, θα χάσει η ομάδα το πρωτάθλημα και θα παθαίνει ο κόσμος κάθε τρεις και λίγο ηλεκτροπληξία απ’ τον πολύ ηλεκτρισμό που θα γεμίσει η ατμόσφαιρα!
-            Και που να βγάζαμε πετρέλαιο, μουρμούρισε τελικά ο σύμβουλος, καθώς ο …ετερόκλητος όχλος - όπως συνηθίζεται να λέγονται τελευταία υποτιμητικά, όσοι διαφωνούν με τις κυβερνητικές επιλογές- πλησίαζε τώρα απειλητικά και επιδίωκε πάση θυσία συνάντηση, με τους υπεύθυνους της πολυεθνικής!
-            Δεν έχει εγκατασταθεί ακόμη η εταιρεία. Μπορείτε όμως να έρθετε οι επικεφαλής το απόγευμα στο γραφείο μου στην πόλη, για να …ενημερωθείτε σχετικά, τους εξήγησε με νόημα ο σύμβουλος!
                  
                   Δύο μήνες, μετά από άκρως ρεαλιστικές διαβουλεύσεις:
                   -    Πώς  και σταμάτησαν ξαφνικά οι διαμαρτυρίες; Ρώτησε με περισσή αφέλεια ο Άλκης τον σύμβουλο, καθώς επιθεωρούσε τα μηχανήματα και τα γεωτρύπανα της εταιρείας, που δούλευαν πλέον ανενόχλητα στο εργοτάξιο!
                   -    Έτσι γίνεται μικρέ με τις μεγάλες επενδύσεις, του αποκρίθηκε αυτός! Όλοι οι παλιότεροι θυμόμαστε τον παλλαϊκό ξεσηκωμό που έγινε στα Σπάτα, για να μη κατασκευαστεί εκεί το αεροδρόμιο των Αθηνών. Ξυλοδαρμοί, φανατισμός και διαδηλώσεις επί χρόνια. Και ξαφνικά, όλα γίνανε μέλι γάλα, από τη στιγμή που τα «βρήκανε» με τα οργανωμένα πολιτικά και τα οικονομικά συμφέροντα, αυτοί που υποκινούσαν το λαό! Όταν βέβαια κατασκευάστηκε το «Ελευθέριος Βενιζέλος» και η γύρω περιοχή απέκτησε τεράστια αξία, τότε κατάλαβε ο αφελής λαουτζίκος, πως είχε πέσει θύμα των επιτήδειων και πως τον εκμεταλλεύτηκαν. Και το χειρότερο, τότε συνειδητοποίησε πόσο είχε ζημιωθεί οικονομικά αυτός και τα παιδιά του, από τις σκόπιμες καθυστερήσεις της κατασκευής του αεροδρομίου, για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες!
                   -    Κι εδώ; Ρώτησε πάλι με αφέλεια ο Άλκης. Τι έγινε και όλα ηρέμισαν μέσα σε μόλις λίγες μέρες; Πώς έπαψε ξαφνικά να υπάρχει γκρίνια;
                   -    Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα νεαρέ μου, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με την επένδυση στο Ελληνικό. Εκεί, μέχρι να τακτοποιηθούν οι …λεπτομέρειες με τον εργολήπτη, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει η απρόσμενη παρέμβαση της δασικής υπηρεσίας ή ακόμα και της αρχαιολογίας!
                   -    Αντίθετα σε μας, συνέχισε, επειδή οι ντόπιοι είναι απίστευτα …πολιτισμένοι και ευαισθητοποιημένοι με τα περιβαλλοντολογικά ζητήματα, πρωτίστως όμως ρεαλιστές, θέλησαν να κλείσει άρον-άρον αυτό το ζήτημα με το υδροηλεκτρικό, για να βρεθεί ο χρόνος στη συνέχεια, να παραγραμματισθούν - όπως διακαώς επιθυμούν -έντονες κινητοποιήσεις για τα αστικά λύματα τα οποία, εδώ και πολλές δεκαετίες, καταλήγουν αντί για τον βιολογικό καθαρισμό στη λίμνη της πόλης τους και την κατάντησαν χαβούζα. Έκλεισαν όπως-όπως το θέμα του υδροηλεκτρικού, για να βρουν χρόνο να διαδηλώσουν και να διαμαρτυρηθούν, για την τριτοκοσμική κατάσταση που βρίσκεται η πόλη τους, με την ελπίδα πως θα εισακουστούν οι απαιτήσεις τους και θα την καμαρώσουν μια μέρα, καθαρή, περιποιημένη και φιλική προς τους πολίτες και τους επισκέπτες της, όπως είναι οι περισσότερες ευρωπαϊκές!                      
                   -    Αλήθεια σύμβουλε, για πες μου, εκείνος ο ζωηρός βενζινοπώλης που πρωτοστατούσε και χτυπιότανε στα κανάλια και στις διαδηλώσεις, που να βρίσκεται τώρα; Λες να κατάπιε τη γλώσσα του;    
                   -    Εκεί κάτω είναι ο τύπος, δεν τον βλέπεις; Φουλάρει τα φορτηγά μας στο εργοτάξιο και δεν του μένει πια χρόνος για τον ακτιβισμό και άλλα τέτοια…

Γιάννης Β. Δεβελέγκας